اگر نیت سید و سالار شهیدان امام حسین (ع) را امر به معروف و نهی از منکر بدانیم و آن را به عنوان یک هدف برای آن امام همام بشناسیم حجت برای افزایش معرفت در طول محرم و صفر بر همگان روشن می گردد . هیچ کس با برپایی مراسم و سوگواری در راه امام حسین (ع) مخالف نیست ولی کسی هم مجوز ایجاد مزاحمت برای مردم و قانون شکنی به نام امام حسین (ع) را نیز ندارد . هر ساله عاشقان و خادمان امام حسین (ع) در اقصی نقاط خرمشهر (نجف الثانی) با برپایی تکیه های عزاداری حال و هوای خاصی را به شهر میبخشند در حقیقت این موج سرشار از محبت به اهل بیت عصمت و طهارت(ع) با رویکردی مردمی و برخواسته از دل سرشار از یا حسین فضای شهر را مملو از ذکر یا اباعبدالله میکند چه خوب بود اگر سازمانهای دولتی و مدیران موثر در شهر ضمن شناسایی این عزیزان خادم تمهیداتی را برای سازماندهی و مدیریت صحیح این تکیه ها اعمال میکردند .
برپایی تکیه برروی پیاده روهای عابر پیاده ضایع کردن حق الناس است ، بستن جاده و ممانعت از تردد خودروها خصوصا" خودروهای امداد رسان و ... دانسته یا نادانسته برای متولین ضمان آور است و مسئولیت مدنی ایجاد میکند .
متاسفانه در برخی از نقاط شهر برخی افراد سودجو با برپایی چند تکیه اقدام به جمع آوری وجوهات مردمی و استفاده غیر صحیح جهت امور شخصی وبرخا" نامشروع همچون استعمال مواد مخدر و ... می پردازند. آیا این موضوع نمیتواند موجب بدنامی آندسته از تکیه داران واقعی و حسینی شود ؟ آیا صلاحیت چنین افرادی قبل برپایی تکیه نباید از سوی سازمانهایی همچون اداره اوقاف و اماکن ناجا و ... مشخص گردد؟
برای پیشگیری از تجمعاتی که موجب راه بندان و ترافیک می شود نشست با مدیران و متولان اصلی تکیه ها امری الزامی است .
برخی اوقات تا پاسی از شب صدای بلندگوهای برخی از مساجد و حسینیه ها و تکیه ها برای مردم اذیت و آزار به بار می آورد و این قبیل موارد ناخواسته و بر حسب قرار گرفتن در یک مراسم و برنامه عزاداری یک امری طبیبعی و غیر عمد است و لی بسیار حائز اهمیت است که با کمی تامل و مدیریت قابل کنترل است و می توان شاهد ارائه خدماتی موثر و مفید به هیئتها و تکیه های سراسر شهر باشیم .
برچسبها: