سد معبر در خیابان 40متری خرمشهر بعنوان خیابان اصلی و مرکزی شهر توسط یکی از هیئات عزاداری یکی از مشکلات حل نشده ای است که در خرمشهر مزمن شده است .

هیئت مورد نظر هر سال با گذاشتن منبری کنار خیابان پیاده رو را تسخیر کرده و خیابان را با استفاده از فرش پهن میکند و عبور و مرور را برای ساعتهای متوالی مانع میشود .

 
معبر همانطور که از نامش پیداست به معنی محل عبور می‌باشد و اصطلاحاً به محلی اطلاق می‌گردد که از آن برای عبور و مرور استفاده می‌شود و در اثر تفکیک اراضی موضوع ماده 101 قانون شهرداری ایجاد می‌گردد. سد معبر به هر عملی اطلاق می‌شود که باعث انسداد معابر عمومی می‌گرددبه طوریکه عبور و مرور از آنها به طور دائم یا موقت غیرممکن یا دشوار گردد.

طبق ماده 101 قانون شهرداری ایران «معابر و شوارع عمومی که در اثر تفکیک اراضی احداث می‌شود متعلق به شهرداری است و شهرداری در قبال آن به هیچ عنوان وجهی به صاحب آن پرداخت نخواهد کرد    در جایی دیگر در تبصره 6 ماده 96 قانون شهرداری ایران نیز «اراضی کوچه‌های عمومی و میدان‌ها و پیاده روها و خیابان‌ها و به طور کلی معابر و مسیر رودخانه‌ها و نهرها و مجاری فاضلاب شهرها و باغهای عمومی و گورستان‌های عمومی و درخت‌های معابر عمومی واقع در محدوده هر شهر که مورد استفاده عموم است ملک عمومی محسوب و در مالکیت شهرداری است .

در واقع شهرداری موظف است از معابر به عنوان یک ملک عمومی حفاظت کند و همواره آن را برای استفاده عموم آماده نگهداشته و از تجاوز اشخاص نسبت به آنها جلوگیری نماید. استفاده از معابر عمومی، میدان‌ها، پارکها و باغهای عمومی حق طبیعی هر شهروند می‌باشد و هیچکس نمی‌تواند مانع این استفاده مشروع گردد . در واقع طبق اصل 40 قانون اساسی ایران «هیچکس نمی‌تواند اعمال حق خویش را وسیله اضرار به غیر یا تجاوز به منافع عمومی قرار دهد ».

اگر نیت سید و سالار شهیدان امام حسین (ع) را امر به معروف و نهی از منکر بدانیم و آن را به عنوان یک هدف برای آن امام همام بشناسیم حجت برای افزایش معرفت در طول محرم و صفر بر همگان روشن می گردد . هیچ کس با برپایی مراسم و سوگواری در راه امام حسین (ع) مخالف نیست ولی کسی هم مجوز ایجاد مزاحمت برای مردم و قانون شکنی به نام امام حسین (ع) را نیز ندارد . هر ساله عاشقان و خادمان امام حسین (ع) در اقصی نقاط خرمشهر (نجف الثانی) با برپایی تکیه های عزاداری حال و هوای خاصی را به شهر میبخشند در حقیقت این موج سرشار از محبت به اهل بیت عصمت و طهارت(ع) با رویکردی مردمی و برخواسته از دل سرشار از یا حسین فضای شهر را مملو از ذکر یا اباعبدالله میکند چه خوب بود اگر سازمانهای دولتی و مدیران موثر در شهر ضمن شناسایی این عزیزان خادم تمهیداتی را برای سازماندهی و مدیریت صحیح این تکیه ها اعمال میکردند .

برپایی تکیه برروی پیاده روهای عابر پیاده ضایع کردن حق الناس است ، بستن جاده و ممانعت از تردد خودروها خصوصا" خودروهای امداد رسان و ... دانسته یا نادانسته برای متولین ضمان آور است و مسئولیت مدنی ایجاد میکند . 

متاسفانه در برخی از نقاط شهر برخی افراد سودجو با برپایی چند تکیه اقدام به جمع آوری وجوهات مردمی و استفاده غیر صحیح جهت امور شخصی وبرخا" نامشروع همچون استعمال مواد مخدر و ... می پردازند. آیا این موضوع نمیتواند موجب بدنامی آندسته از تکیه داران واقعی و حسینی شود ؟ آیا صلاحیت چنین افرادی قبل برپایی تکیه نباید از سوی سازمانهایی همچون اداره اوقاف و اماکن ناجا و ... مشخص گردد؟ 

 برای پیشگیری از تجمعاتی که موجب راه بندان و ترافیک می شود نشست با مدیران و متولان اصلی تکیه ها امری  الزامی است . 

برخی اوقات تا پاسی از شب صدای بلندگوهای برخی از مساجد و حسینیه ها و تکیه ها برای مردم اذیت و آزار به بار می آورد و این قبیل موارد ناخواسته و بر حسب قرار گرفتن در یک مراسم و برنامه عزاداری یک امری طبیبعی و غیر عمد است و لی بسیار حائز اهمیت است که با کمی تامل و مدیریت قابل کنترل است و می توان شاهد ارائه خدماتی موثر و مفید به هیئتها و تکیه های سراسر شهر باشیم .